Poradnia

Istotnie, nazwisko Kaźmierkiewicz jest odmienne, wzorem jest odmiana rzeczowników męskich w liczbie pojedynczej i mnogiej (np. rzeczownika piekarz). Zgodnie z tą zasadą poprawna jest forma: rodzina Kaźmierkiewiczów. Odmienność nazwisk nie podlega "negocjacjom", nieodmienność nie mieści się w normie wzorcowej. Dopuszcza się jedynie odstępstwa (nieodmienność) w tekstach urzędowych, ale takie nacechowane stylistyczne użycia (czyli kancelaryzmy) nie są zalecane w komunikacji ogólnej.
Pana przypuszczenie (przekonanie) na temat odmiany nazwiska Detmer jest słuszne - nazwiska zakończone na spółgłoskę odmieniają się według przytaczanego przez Pana wzoru.

Poprawna jest pierwsza wersja przedstawiona w przytoczonym przez Panią zdaniu, czyli "Na podstawie badań terenowych sporządzono oleat". "Oleat" jest faktycznie rzeczownikiem rodzaju męskiego, ale odmienia się nieco inaczej niż "brat", ponieważ jest rzeczownikiem nieżywotnym, na co wskazuje znaczenie: 'przezroczysty, natłuszczony papier z wykresem części jakiegoś rysunku, zawierający pewne szczegóły, odczytywany po przyłożeniu go do właściwego rysunku, mapy itp.'.
Jako męski rzeczownik nieżywotny "oleat" ma biernik równy mianownikowi (sporządzono kogo? co? oleat), natomiast "brat" jest rzeczownikiem żywotnym i ma biernik równy dopełniaczowi (widzę kogo? co? brata).

Zaczniemy od odpowiedzi na drugie pytanie. W ciągu wieków znaczenie wyrazu opona uległo zmianie. Słowniki etymologiczne (Andrzeja Bańkowskiego, Wiesława Borysia) podają, że wyraz opona pochodzi od formy prasłowiańskiej *o(b)pona, która oznaczała 'to, co opięte, rozpięte na czymś, co powleka, opina coś, osłona, powłoka'. Wyraz ten pochodził od czasownika *o(b)pęti o znaczeniu 'opiąć coś,opinać, napinać'. Znaczenie wyrazu "opona" zmieniało się z upływem czasu. W języku staropolskim wyraz ten oznaczał 'kobierzec, kilim, dywan', od XVI wieku również 'zasłonę okrywająca, opinająca coś, okrycie, tkaninę ozdobną, pokrycie, pokrowiec, powłokę'.
Współczesne znaczenie wyrazu "opona" ('rodzaj obręczy gumowej nakładanej na koło pojazdu') pojawiło się na początku XX wieku i jest innowacją semantyczną (znaczeniową). Mamy zatem do czynienia z użyciem wyrazu w nowym znaczeniu specjalnym.

1. Zgodnie z regułami odmiany nazwisk, Szmelter jako nazwisko słabo przyswojone w języku polskim (obcego pochodzenia), a ponadto mające określoną budowę (zakończone na -er), powinno przyjąć formę Szmeltera. Nazwiska na -er odmieniają się częściej z zachowaniem końcowego -e- (Kromer - Kromera) albo rzadziej z opuszczeniem -e- (np. Szuster - Szustra). Może się jednak zdarzyć, że zwyczajowo jest odmieniane w formie Szmeltra (zależy to m.in. od regionu, w którym mieszkają osoby o tym nazwisku; ponadto ważna jest również rodzinna tradycja odmiany nazwiska).
2. Wskazała Pani w swoim pytaniu czynniki, które bierzemy pod uwagę, rozstrzygając wątpliwości przy odmianie nazwisk dwuczłonowych męskich. Faktycznie, odmiana tego typu nazwisk wymaga sprawdzenia pierwszego członu - jeśli jest to nazwa herbowa lub zawołanie bojowe, a przy tym nie kończy się na -a, wówczas nie podlega odmianie (np. Korab-Brzozowskiego, ale: Nowiny-Konopki). Takie są zasady odmiany nazwisk dwuczłonowych. Kluczowa jest zatem kwestia ustalenia statusu nazwy Saryusz. Podaje Pani, że jest to przydomek, zatem obydwa człony nazwiska trzeba odmieniać.
W sytuacji braku pewności co do pochodzenia pierwszego członu nazwiska (nazwa herbu, zawołanie bojowe cy też inne) wydawnictwa poprawnościowe zalecają traktowanie jej jako odmiennej.

Zgodnie z normą językową przed wyrazami rozpoczynającymi się od spółgłoski: s, z, ś, ź, sz, rz, ż, po której następuje inna spółgłoska oraz przed wyrazami rozpoczynającymi się od kilku spółgłosek używa się przyimka o postaci rozszerzonej - "ze". Poprawna forma podanego przez Panią połączenia ma więc postać "ze SPE".

Odpowiedź na Pana pytanie rozpoczniemy od przytoczenia odpowiedniej definicji ze Słownika języka polskiego PWN:
transport intermodalny, transport międzygałęziowy jest to 'przemieszczanie ładunków w tej samej jednostce ładunkowej (np. kontenerach) lub pojeździe (np. naczepa, barka) różnymi gałęziami transportu, ale bez przeładunku samego ładunku' (Słownik języka polskiego PWN: http://sjp.pwn.pl/slowniki/intermodalny.html).
Warto zwrócić uwagę, że wyrażenie "transport intermodalny" ma charakter terminu, którego znaczenie jest dokładnie określone i nie powinno podlegać dowolnej interpretacji. Ustawa o transporcie kolejowym z 2003 r. ujmuje transport intermodalny następująco:
Art. 35, p.7. "Ze środków publicznych mogą być finansowane lub współfinansowane inwestycje kolejowe, wynikające z programów rozwoju infrastruktury transportowej, oraz zakup pojazdów kolejowych przeznaczonych do przewozu rzeczy na podstawie jednej umowy o przewóz przy użyciu co najmniej dwóch różnych gałęzi transportu (transport intermodalny)".
Znane nam inne słowniki języka polskiego nie podają definicji słowa intermodalny. Słowo to wywodzi się z języka angielskiego (ang. intermodal) i oznacza 'angażujący dwa lub więcej rodzajów transportu w czasie transportu towarów'. Jak więc można zauważyć, także i w tej definicji istotnym elementem znaczenia jest transport towarów.
Z przytoczonych definicji oraz z analizy zdań, w których pojawia się termin "transport intermodalny" wynika, że ten rodzaj transportu oznacza obecnie transport towarów bez przeładunku, a nie transport osób. W odniesieniu do osób używane jest nadal połączenie "transport pasażerski". Proszę zwrócić uwagę, że w definicji jest mowa o "braku przeładunku ładunku". Stoi to w sprzeczności z ideą, jaką Pan proponuje w odniesieniu do osób. Wątpliwe jest zatem użycie "intermodalny transport pasażerski" a wraz z tym znaczenie słowa "intermodalny", jakie Pan proponuje.

To prawda, że słowniki języka polskiego z reguły podają taką właśnie definicję siostrzeńca ("syn siostry"). Jednak jeśli relacja rodzinna między Pana mamą a jej kuzynką jest dość bliska (znamienna jest tu nazwa "siostry cioteczne") bądź też nazwa ta jest przyjęta w regionie Polski, w którym Państwo mieszkają, to można przyjąć, że jest Pan siostrzeńcem swojej cioci. W sytuacji, o której Pan pisze, można również używać nazwy kuzyn lub krewny. Współczesny język jest dość ubogi pod względem nazw pokrewieństwa, wiele nazw wyszło już z użycia, stąd też brakuje w nim osobnych określeń dla każdej relacji rodzinnej. Nazwa Państwa relacji jest tu kwestią pewnej konwencji.