Poradnia

W przypadku nazwiska osób będących małżeństwem możliwe są dwie formy: Joanna, Andrzej Sandowiczowie lub Joanna, Andrzej Sandowicz.W arkuszu ocen, który ma charakter oficjalny i zawiera określone dane, proponujemy umieścić jako formę bardziej odpowiednią i zgodną ze zwyczajem przestrzeganym w tekstach urzędowych: Joanna, Andrzej Sandowicz.
Forma Sandowicze jest niepoprawna pod względem fleksyjnym. Norma języka ogólnego wymaga użycia końcówki -owie w M. l. mnogiej dla nazwisk typu rzeczownikowego (Sandowiczowie, Karwalowie, Sapiehowie) lub końcówki -y (-i) w nazwiskach typu przymiotnikowego (Kowalscy, Zimni). W języku ogólnym nie używa się końcówki -e w mianowniku l. mnogiej nazwisk.

Kolejno odpowiadamy na Pani pytania i wyjaśniamy:
1) jeśli wyraz "żywot" ma znaczenia 'życie, sposób, tryb życia' lub 'istnienie', poprawny jest dopełniacz "żywota" (jest to dopełniacz równy biernikowi); użycie wyrazu z przestarzałym znaczeniem 'opis życia, życiorys' wymaga dopełniacza o postaci "żywotu"
2) poprawne są formy "wentylatorami, akumulatorami"; końcówka -ami jest dominującą i zarazem nowszą końcówką narzędnika liczby mnogiej, a końcówka -mi ma charakter wyjątkowy i jest właściwa tylko niektórym formom (np. liśćmi, nićmi, końmi, sańmi); jeśli pojawia się wątpliwość, czy użyć końcówki -ami czy -mi zawsze lepiej wybrać -ami
3) tutaj nie mamy pewności, o jaki rzeczownik chodzi: czy jest to "sadz", a może "sadza"?
Jeśli jest to "sadz" 'rodzaj skrzyni', to dopełniacz l.mn. ma postać "sadzów" i jest to regularny dopełniacz l.mn. dla rzeczowników rodzaju męskiego. Jeśli to "sadza", to dopełniacz l. mnogiej ma postać "sadzy". Uzasadnienie wynika z przynależności do typu deklinacyjnego i tradycji odmiany tej formy.
4) w tym wypadku formę podaje każdy słownik ortograficzny (mało wydajny; przysłówek piszemy zazwyczaj osobno z imiesłowem przymiotnikowym).
W wypadku problemów z odmianą takich form rzeczownikowych, jakie Pani podaje, można skorzystać ze Słowników języka polskiego, również w wersji online (np. https://sjp.pwn.pl, https://www.wsjp.pl). W artykułach hasłowych są podawane końcówki fleksyjne odpowiednich przypadków.

Istotnie, nazwisko Kaźmierkiewicz jest odmienne, wzorem jest odmiana rzeczowników męskich w liczbie pojedynczej i mnogiej (np. rzeczownika piekarz). Zgodnie z tą zasadą poprawna jest forma: rodzina Kaźmierkiewiczów. Odmienność nazwisk nie podlega "negocjacjom", nieodmienność nie mieści się w normie wzorcowej. Dopuszcza się jedynie odstępstwa (nieodmienność) w tekstach urzędowych, ale takie nacechowane stylistyczne użycia (czyli kancelaryzmy) nie są zalecane w komunikacji ogólnej.
Pana przypuszczenie (przekonanie) na temat odmiany nazwiska Detmer jest słuszne - nazwiska zakończone na spółgłoskę odmieniają się według przytaczanego przez Pana wzoru.

Poprawna jest pierwsza wersja przedstawiona w przytoczonym przez Panią zdaniu, czyli "Na podstawie badań terenowych sporządzono oleat". "Oleat" jest faktycznie rzeczownikiem rodzaju męskiego, ale odmienia się nieco inaczej niż "brat", ponieważ jest rzeczownikiem nieżywotnym, na co wskazuje znaczenie: 'przezroczysty, natłuszczony papier z wykresem części jakiegoś rysunku, zawierający pewne szczegóły, odczytywany po przyłożeniu go do właściwego rysunku, mapy itp.'.
Jako męski rzeczownik nieżywotny "oleat" ma biernik równy mianownikowi (sporządzono kogo? co? oleat), natomiast "brat" jest rzeczownikiem żywotnym i ma biernik równy dopełniaczowi (widzę kogo? co? brata).

1. Zgodnie z regułami odmiany nazwisk, Szmelter jako nazwisko słabo przyswojone w języku polskim (obcego pochodzenia), a ponadto mające określoną budowę (zakończone na -er), powinno przyjąć formę Szmeltera. Nazwiska na -er odmieniają się częściej z zachowaniem końcowego -e- (Kromer - Kromera) albo rzadziej z opuszczeniem -e- (np. Szuster - Szustra). Może się jednak zdarzyć, że zwyczajowo jest odmieniane w formie Szmeltra (zależy to m.in. od regionu, w którym mieszkają osoby o tym nazwisku; ponadto ważna jest również rodzinna tradycja odmiany nazwiska).
2. Wskazała Pani w swoim pytaniu czynniki, które bierzemy pod uwagę, rozstrzygając wątpliwości przy odmianie nazwisk dwuczłonowych męskich. Faktycznie, odmiana tego typu nazwisk wymaga sprawdzenia pierwszego członu - jeśli jest to nazwa herbowa lub zawołanie bojowe, a przy tym nie kończy się na -a, wówczas nie podlega odmianie (np. Korab-Brzozowskiego, ale: Nowiny-Konopki). Takie są zasady odmiany nazwisk dwuczłonowych. Kluczowa jest zatem kwestia ustalenia statusu nazwy Saryusz. Podaje Pani, że jest to przydomek, zatem obydwa człony nazwiska trzeba odmieniać.
W sytuacji braku pewności co do pochodzenia pierwszego członu nazwiska (nazwa herbu, zawołanie bojowe cy też inne) wydawnictwa poprawnościowe zalecają traktowanie jej jako odmiennej.

Nazwa miejscowości Masłońskie Natalin (Masłońskie-Natalin), położonej niedaleko Częstochowy, jest złożona z dwóch części i ma postać zestawienia. W wypadku tego rodzaju nazw zaleca się odmienianie jej obydwu członów. Przy ustalaniu form odmiany warto wziąć pod uwagę nie tylko normę językową, ale również uzus, czyli zastany na danym terenie zwyczaj odmiany nazwy miejscowej. Analiza uzusu przeprowadzona przez nas na podstawie miejscowych tekstów urzędowych wskazuje, że nazwa Masłońskie przyjmuje częściej postać liczby pojedynczej, rzadko liczby mnogiej. Widoczna jest także tendencja do nieodmieniania członu drugiego - Natalin, co zapewne wynika z tendencji do ekonomizacji.
Odmiana zgodna z normą językową ma postać: mianownik=biernik Masłońskie Natalin; dopełniacz Masłońskiego Natalina; celownik Masłońskiemu Natalinowi; narzędnik Masłońskim Natalinem; miejscownik Masłońskim Natalinie.

Nazwiska zakończone w mianowniku liczby pojedynczej końcówką -i, -y (Oleksy, Fudali) mają przymiotnikowy model odmiany, czyli przyjmują w poszczególnych przypadkach odpowiednie końcówki przymiotnika. Podane w Pana pytaniu nazwiska odmieniają się więc następująco:
w liczbie pojedynczej - (mianownik) Fudali, Oleksy,
(dopełniacz) Fudalego, Oleksego
(celownik) Fudalemu, Oleksemu
itd.
w liczbie mnogiej - (mianownik) Fudalowie, Oleksowie
(dopełniacz) Fudalich, Oleksych
(celownik) Fudalim, Oleksym
itd.
Warto zwrócić uwagę, że w mianowniku liczby mnogiej nazwiska mają rzeczownikową końcówkę -owie.
Z kolei nazwisko Barłóg odmienia się jak rzeczownik i zgodnie z normą językową ma w dopełniaczu liczby pojedynczej formę Barłoga ("według Barłoga"). Wymiana "ó" na "o" zachodzi w nazwisku w taki sam sposób jak w rzeczownikach pospolitych, np. wóz - wozu. Mimo tego może się zdarzyć, że osoba nosząca to nazwisko używa w dopełniaczu formy Barłóga i w odmianie nazwiska zachowuje "ó".