Poradnia

W nazwie metody występują dwa nazwiska obcego pochodzenia, co więcej, nazwiska te należą do dwóch różnych osób (mężczyzn), są to: Kenneth G. Elzinga i Thomas F. Hogarty. Reguły gramatyczne języka polskiego nakazują odmianę nazwisk rodzimych i obcych, o ile jest możliwa. Wobec tego nazwa metody powinna zawierać obydwa nazwiska w odpowiedniej formie przypadkowej, czyli: Elzingi-Hogarty'ego (Metoda Elzingi-Hogarty'ego). Dziwny wydaje się zapis, w którym odmienione zostało tylko drugie nazwisko Hogarty'ego - Metoda Elzinga-Hogarty'ego (dlaczego tylko jedno?).
Część prac należących do literatury fachowej z zakresu ekonomii poświadcza, że przyjęło się w nich używać (pod wpływem tekstów anglojęzycznych) nazwy metody z nieodmiennymi formami nazwisk - Metoda Elzinga-Hogarty. Nie jest to zgodne z normami języka polskiego.
Na marginesie, dla porównania przywołamy przykład tego rodzaju nazwy używanej m.in. w pracach z zakresu językoznawstwa. Hipoteza opracowana przez dwóch badaczy o nazwiskach: E. Sapir, B. Whorf nosi nazwę, w której obydwa nazwiska są odmienione - hipoteza Sapira-Whorfa.