Poradnia

O użyciu odpowiedniej postaci przyimka z (ze) decyduje sąsiedztwo następnego wyrazu. Ważne jest więc to, jaka głoska zaczyna ten wyraz. Rozszerzona forma przyimka ze jest używana przed trudnymi do wymówienia grupami spółgłosek, występującymi na początku kolejnego wyrazu. Przyimka ze używa się:
1) przed wyrazami rozpoczynającymi się od spółgłoski: s, z, ś, ź, ż, rz, sz, po których następuje inna spółgłoska (np. ze stawu, ze związku, ze skóry, ze służby, ze Szczecina)
2) wyrazami rozpoczynającymi się od kilku (trzech, czterech) spółgłosek (np. ze wstydu, ze wzruszenia)
3) także przed innymi wyrazami (ze mną, ze mnie, ze snu, ze dwie).
Zasady te podaje Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego.
Dodać trzeba, że niektóre połączenia wyrazowe występują w języku polskim w dwóch poprawnych wariantach, np. ze sobą i z sobą.
Wobec powyższego przed samogłoskami (np. samogłoską i w wyrazie ich) używamy jedynie przyimka o postaci z. Poprawne zdanie brzmi: "Z ich związku narodził się syn". Na marginesie warto zaznaczyć, że zdania "Z ich związku narodził się syn" i "Ze związku ich narodził się syn" to dwa zdania różnie zorganizowane pod względem następstwa wyrazów, które rozpoczynają się innymi literami (głoskami). Trudno je zatem porównywać pod kątem użycia form przyimka: z, ze.