Poradnia

Z informacji, jakie Pani podaje wynika, że słowo "najpojedyńsza" traktować można jako neologizm (okazjonalizm), a ściślej indywidualizm powiązany ze stylem autora tekstu. Zarówno budowa wyrazu, jak i jego semantyka, a także sam zapis, wynikają zapewne z określonej intencji autora. Trudno nam szczegółowo wypowiadać się na ten temat, bo nie znamy szerszego kontekstu użycia słowa "najpojedyńsza", gatunku tekstu, w jakim został użyty. Bez tych danych trudno ocenić jednoznacznie poprawność jego użycia. Trzeba także podkreślić, że ocena indywidualizmów w tekstach artystycznych oraz medialnych wymaga uwzględnienia funkcji, jaką w zamierzeniu nadawcy wyraz ten miał pełnić.
Z punktu widzenia gramatycznego wyraz "najpojedyńsza" nie wydaje się poprawny, przymiotnik pojedynczy nie podlega stopniowaniu w języku ogólnym. Odpowiadając na pytanie o posługiwanie się tym wyrazem w dwudziestoleciu międzywojennym, możemy podać, że nie jest notowany w Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego, który zawiera materiał językowy z tego okresu.