Poradnia

W przytaczanym przez Panią przykładzie autor wiersza wykorzystuje ruchomość końcówki czasownika "jestem" (jest-/e/m), która może się łączyć z każdym wyrazem w wypowiedzi - zależy to od inwencji piszącego. Konstrukcje takie są poprawne, choć niezbyt częste w języku ogólnym. Reguła ortograficzna (https://sjp.pwn.pl/zasady/157-42-Pisownia-koncowek-e-m-e-s-e-smy-e-scie;629502.html) podaje przykłady takich form i ich zapisu. Zaznaczyć trzeba, że dołączanie ruchomej końcówki czasownika do innego wyrazu w zdaniu cechuje pewna „nieneutralność”, stąd sprawdza się to dobrze np. w poezji.
W podanym przez Panią zdaniu dołączenie końcówki –m do wyrazu "wykształcenie" może utrudniać jego zrozumienie, między innymi dlatego, że zdanie jest bliskie znaczeniowo innej konstrukcji „Choć wykształceniem bogata”. Lepszym rozwiązaniem jest dodanie –m do „bogata”, ponieważ to ten wyraz jest integralną częścią orzeczenia imiennego – „jeste(m) bogata”. Dlatego ten właśnie wyraz (bogata) w logiczny sposób, w pierwszej kolejności, łączy się z ruchomą końcówką osobową –m, która sygnalizuje czasownik „jeste(m)”.
Uwaga ta nie odnosi się do tekstów poetyckich. Poezja rządzi się swoimi prawami.