Poradnia

Do tego typu połączenia peryfrastycznego, które Pani podaje możemy odnieść zasadę pisowni, która mówi, że: „Wielką literą można zapisać nazwy pospolite użyte w funkcji nazw własnych osób i miejsc” (Zasady pisowni i interpunkcji online: ttps://sjp.pwn.pl/zasady/91-18-34-Nazwy-pospolite-uzyte-w-funkcji-nazw-wlasnych-osob-i-miejsc;629411.html). Pisownia wielką literą nie jest więc obligatoryjna, ale możliwa. Gdy mamy do czynienia z nazwą o charakterze utrwalonym, powtarzalnym w obiegu wielka litera jest jak najbardziej uzasadniona, zgodna ze zwyczajem społecznym (uzusem). W wypadku nazwy Solny Gród zapis wielką literą poświadczają też użycia tej nazwy np. w tekstach medialnych dostępnych w zasobach internetowych.

Odpowiedź na Pani pytania można zacząć od tego (pytanie 1), że literę g(G) w polskim alfabecie wymawiamy jako "gie", dlatego też skrótowce wymawia się jako np. agiede (AGD). Taka wymowa jest zgodna z normą wzorcową języka polskiego. Wymowę z "ge" trzeba by uznać za potoczną, niestaranną. Przymiotnik pegeerowski, także rzeczownik pegeer, słowniki notują w tej postaci, co jednak nie oznacza, że należy je wymawiać zgodnie z zapisem. Wielki słownik poprawnej polszczyzny (red. Andrzej Markowski) oraz Wielki słownik języka polskiego online (wsjp.pl) podają wymowę: pe-gie-erowski, pe-gie-er. Wymowę typu pe-ge-er uznaje się za błędną.
Film "Wino truskawkowe" wykorzystuje potoczną odmianę polszczyzny, w związku z tym konstrukcje językowe używane w dialogach mają taki właśnie charakter. Warto nadmienić, że obecnie w języku wyróżnia się dwa poziomy normy: wzorcową i użytkową (potoczną). W zależności od sytuacji mówienia, cech bohatera filmu pod względem funkcjonalnym poprawne mogą być różne formy językowe. W sytuacji oficjalnej, wzorcowej podane zdanie będzie oczywiście zbudowane inaczej.

Rzeczywiście, obserwujemy obecnie wypieranie mianownika przez wołacz w formach adresatywnych, zwłaszcza w komunikacji nieoficjalnej, potocznej, także medialnej. Zauważmy przy tym, że jest to dość powszechna praktyka użytkowników języka. Wołacz, jako specyficzny przypadek, który w języku ogólnym używany jest w zasadzie tylko w zwrotach do rozmówcy (Alu, Janku itp.) najwyraźniej kojarzy się użytkownikom języka jako nieneutralny, zbyt oficjalny, a czasem formy wołacza są trudne do utworzenia. Wprawdzie ta tendencja nie zyskuje akceptacji lingwistów w normie wzorcowej, ale chyba trudno jej skutecznie przeciwdziałać w normie użytkowej.
Jeśli chodzi o pytanie drugie, to oba zdania można uznać za poprawne w określonej sytuacji komunikacyjnej. I kolejny raz wypada odnieść się do zróżnicowania normy. Obecnie przyjmuje się dwie normy w języku: wzorcową i użytkową. Spójnik warunkowy "jeżeli" ma charakter neutralny, wzorcowy, natomiast "jak" wnosi nacechowanie potoczne i jest uznawany za poprawny w normie użytkowej.

Zgodnie z normą wzorcową nazwa własna Learning Apps powinna być zapisana dużą literą. W scenariuszach lekcji - jako tekstach pisanych, oficjalnych - ta zasada zapisu nazw platformy powinna znaleźć zastosowanie. Słusznie też Pani zauważa, że jako część adresu strony nazwy tego typu zapisywane są małą literą.

Rzeczownik "kwota" łączy się z określeniami w dopełniaczu. Zatem poprawne jest zdanie: Każdego roku składają do gminy wniosek o dotację na kwotę niespełna stu trzydziestu tysięcy.

Czasownik "czytać" wymaga użycia rzeczownika w bierniku (kogo? co?), wobec tego poprawne będzie połączenie "nauczyć się czytać opowiadanie", "nauczyć się czytać wiersz" (nie - wiersza), analogicznie jak "nauczyć się śpiewać piosenkę".

Przedstawione zdania zawierają podmiot rozwinięty (Ja z Jakubem). Wobec tego można łączyć go w zdaniu z orzeczeniem w liczbie pojedynczej i mnogiej. Jeśli intencją zdania jest podkreślenie równoważnego udziału w zdobyciu nagrody przez obydwie osoby, lepiej użyć liczby mnogiej (zdobyliśmy).